คาถาเดินดงของหลวงพ่อกวย ชุตินธโร อดีตเจ้าอาวาสวัดโฆสิตาราม (วัดบ้านแค) นี้ท่านเรียนสืบต่อมาจากหลวงพ่ออิ่ม สิริปุญโญ อดีตเจ้าอาวาสวัดหัวเขา ต.หัวเขา อ.เดิมบางนางบวช จ.สุพรรณบุรี คาถาสองบทนี้ผมได้มาจากหนังสือเล่มหนึ่งจำไม่ได้นานแล้ว น่าจะเป็นผลงานเขียนของนักเขียนเฒ่า สุพรรณ ถ้าจำไม่ผิดนะถ้าผิดก็ขออภัยด้วยครับ เพื่อไม่ให้คาถาดีๆของคนโบราณบรรพบุรษของเราสูญหายไปตามกาลเวลา ดังนั้นผมจึงขออนุญาตหลวงพ่อและครูอาจารย์เจ้าของวิชาที่สืบๆต่อกันมา นำมาเผยแผ่ต่อสาธารณชนผู้สนใจจะได้เล่าเรียนสืบๆต่อกันไปเพื่อประโยชน์ต่อตนเองและประเทศชาติต่อไปไม่มากก็น้อยตราบจนกาลนาน

คาถานี้ใช้เวลาเดินดง ป้องกันอสรพิษร้าย ( น.สัตว์มีพิษในเขี้ยว,สัตว์มีพิษในเขี้ยว มักหมายถึง งูพิษ โดยปริยายหมายถึงคนที่ลอบทำร้ายหรือให้ร้ายผู้มีคุณหรือผู้อื่นด้วยความอิจฉาริษยา เป็นต้น ) ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย อ.เปลื้อง ณ นคร และ ราชบัณฑิตยสถาน

“ พุทธะฆองอ “ ใช้ภาวนาสกดอสรพิษร้ายก่อนเข้าดง โดยยืนสำรวมทำจิตให้เป็นหนึ่งอธิษฐานถึงครูอาจารย์เจ้าของวิชาสืบๆต่อกันมาและหลวงพ่อกวยเป็นที่สุดให้มาช่วยคุ้มครองป้องกันอสรพิษร้าย เอาหัวแม่เท้าขวาจิกพื้นดินอัดใจภาวนา 3 คาบแล้วเป่าไปข้างหน้าก็จะปลอดภัย ต้องทำคาถาบทนี้ก่อนแล้วจึงต่อด้วยคาถาบทต่อไป

“ โอมมุดมุด พระยาครุฑจะเดินดง “ ใช้ภาวนาขณะเดินทางในป่าดงที่มีอสรพิษร้ายชุกชุม ก็จะหลีกทางให้ไม่มาทำอันตราย

หมายเหตุ...คำอธิบายข้อความต่อจากคาถาคือเคล็ดลับในการใช้วิชาอาคมให้สำเร็จผลตามปรารถนาที่ครูอาจารย์สั่งสอนศิษย์สืบๆต่อกันมา และนี่คือที่ว่าทำไมเราต้องไปขอขึ้นครูเล่าเรียนวิชาคาถาอาคมจากครูอาจารย์ทั้งหลายที่เราศัทธาในตัวท่าน แท้ที่จริงศิษย์ทั้งหลายเหล่านั้นล้วนไปเรียนเคล็ดการใช้วิชานั่นเอง ลำพังแค่ตัวคาถานั้นๆแทบจะไม่มีความหมายอะไรเลย ถ้าปราศจากเคล็ดวิชาในการใช้และสมาธิที่ตั้งมั่น ความศักดิ์สิทธิ์จะหาเกิดเป็นจริงได้

พ่อแม่ครูอาจารย์เพียงแค่ผู้อบรมสั่งสอนยกไว้ฐานะเพื่อบูชาคุณ การประสพความสำเร็จเข้มขลังศักดิ์สิทธิ์มีผลตามปรารถนาแห่งคาถาทั้งมวล ล้วนเกิดจากศิษย์เป็นผู้ตั้งใจฝึกฝนปฎิบัติเองทั้งสิ้น

ที่มา : วัดโฆสิตาราม (บ้านแค) จ.ชัยนาท