โอม นะเสื่อมหาย โมบุบทะลาย พุทสูญหาย ธาอย่ามีรูปมีกาย ทำลายเบญจขันธ์ทั้งห้า ยะมรณาบัดนี้ นะจะเบิกโขลนทวารและอาถรรพ์ โมจักบัลดาลทำลายเบญจพรรณทั้งคนคงกระพันชาตรี ทั้งต้นไม้มีผีก็ทรุดโทรม พุทอย่ามีรูปโฉมประพรรณอันใด กันได้เพชรแลนิล ธาฉิบหายละลายให้สิ้นสุด แต่ใส่ชื่อมิเหลือ ทั้งใต้ทั้งเหนือทั่วภิภพจบจักรวาล ยะให้สิ้นสุด แต่มนุษย์ให้เห็นประจักษ์แก่ตา ชื่อมันสูญหายเมื่อใด ให้รูปพระขันธ์ทั้งห้า อาการสามสิบสอง ทำลายจากตนมันเมื่อนั้น โอมไชยยะ ไชยยะบัลไลยกัลปบัลไลยจักร นามะพงษาชื่อมหาละลายใจร้ายมึงอย่าได้คิดความ นามกรมึงเกิด มึงอย่าเอากำเนิดอย่ามีจิตอย่ามีใจละลายประไลยกัลป์ ละลายประไลยจักร โอมทรุดทรุดโทรมโทรมอย่ามีโฉมอย่ามีร่าง ละลายทั้งห้วยหนองคลองบึงบาง ละลายทั้งหม่น้ำอันพึงไหล ละลายทั้งลมแลไฟ ละลาย
พื้นที่โฆษณา
ทั้งคนร้ายแลศัตรู ละลายทั้งคุณครูฤาษีมุนี ละลายทั้งคุณผีอันกล้าแข็งแรง ต้องผู้แลคน ข้างบนละลายแต่ชั้นฟ้า ใต้ลงมาละลายทั่วพิภพจบจนมนุษย์จะมาต่อสู้กูนี้ก็ไม่ได้ด้วยถ้อยคำ ละลายทั้งถ้ำพระคูหา ละลายทั้งท้าวพระยามหาราชยักษา อันมีปากและตาเนื้อแลหนังพังพานอันร้ายราวีทั้งคชสีห์ราชสีห์ ละลายทั้งกรุงพาลี ละลายทั้งกินรีกินนร ละลายทั้งคนธรรมพ์เพทธยา ละลายทั้งนามกรอันบังเกิดมาแต่กามกิเลส ละลายทั้งศัตรูต่างประเทศ อันจะสัญจรเข้ามาต่อสู้ด้วยถ้อยคำก็บ่มิได้ โอมกระทบใจบน กระทบใจคนพาลกระทบบาดาลพระมาตุลี กระทบทั้งมนตรีแลอาถรรพ์เดือนตะวัน ปากแลตารูปแลตับและปอด พุงแลไส้ หมู่คนร้ายแลศัตรู โอมหัทธะยังมุกขัง สัปปัตติภานะติ สะหัสสะรังสี สะตะเตโช สุริโย ตะมะวิโนทะโน ปาโตอุทะยันเตสุริเย มุทธาเตผะละตุสัตตะธาติ พุทธัง ฉิบหาย ธัมมังละลาย สังฆังมรณา พุทธังปัจจักขามิ ธัมมังปัจจักขามิ สังฆังปัจจักขามิ คิหิภาวัง อะสุจิ อะสุภัง ทุกขัง อะนิจจัง อะนัตตา พุทธังฉิบหาย ธัมมังตายโหง สังฆังใส่โลง มะนุสสานัง มะระณัง ภะเว ฯ
ที่มา : บรมครู พ่อปู่ฤาษี วิศวามิตร
หมายเหตุ ; คาถานี้ ไม่บอกวิธีใช้เพราะอันตรายมาก ๆ ต่อคนดี